غرق کننده و پرسش‌ساز؛ مروری بر مینی سریال دفاع از جیکوب

مروری بر مینی سریال دفاع از جیکوب

دفاع از جیکوب یک مینی سریال هشت قسمتی جمع و جور است که از روی یک رمان به همین نام از ویلیام لندی اقتباس شده. کارگردان نیز مورتن تیلدام است. سریال با صورتک‌هایی که در بیمارستان‌ها درد بیمار را نشان می‌دهند و خیلی شبیه صورتک‌های تشویقی مهدکودک‌ها هستند آغاز می‌شود. تمام داستان در یک فلاش بک توسط دستیار دادستانی کاربلد به نام اندرو باربر که با بازی کریس ایوانز مجسم شده روایت می‌شود.

در منابع نوشته‌اند ژانر این اثر جنایی درام است اما فراتر می‌رود فراتر از پرداخت به جنایت و درامی که هر پرداختی ممکن است بیافریند. فراتر می‌رود و به نوعی از تفکر فلسفه‌وار می‌رسد.

سریال قرار است داستان بخشی از زندگی دستیار دادستانی که پسر خودش در مخمصه اتهام به قتل می‌افتد را روایت کند اما پدر که در این ماجرا ذی نفع است خیلی زود از پرونده جدا می‌شود و تمام سریال صرف پرداخت به کلیشه‌ی رعایت قانون یا عشق به فرزند نمی‌شود. تکلیف پدر  حقوقدان و پسر متهمش خیلی زود و صریح حداقل با خودشان روشن است. زیبایی و عمق سریال اینجاست که ما به مادری که اصلا وکیل و حقوقدان نیست و همیشه غریزه فرزندخواهی را در دیگر آثار بیشتر از مادر دیده‌ایم نزدیک می‌شویم. میشل داکری به خوبی از پس مجسم کردن این کاراکتر برآمده است. ما قرار است یک خانواده کامل ببینیم و و واقعا خانواده می‌بینیم با همه فرازها و فرودها اما دور از شعارها و اداها. اصلا به‌‌خاطر همین خانواده دیدن، از سهل‌انگاری‌های پسر نوجوان عصبانی می‌شویم و مثل تمام سریال‌های تینیجری تمام حق را به او نمی‌دهیم.  به خاطر همین خانواده دیدن، مرد حقوقدان خانواده را درک می‌کنیم و اگر جایی زن یا بچه‌اش را به قانون یا ارزش‌هایش ترجیح دهد متهمش نمی‌کنیم و نه تنها از او,  بلکه از کل سریال متنفر نمی‌شویم.  هنر نویسنده و کارگردان همین است. این یعنی سریالی هنرمندانه در پیش‌رو دارید.

قرار است در سریال نقدهایی به سیستم قضایی امریکا و به جامعه‌ای که انواع محتوای خشن یا جنسی در آن نه‌تنها دسترس‌پذیر بلکه دیگر نازشت و عادی است را هم ببینید اما خیلی نامحسوس و خیلی در بطن داستان.

قرار است در داستان غرق شوید و لذت ببرید اما همزمان در لایه‌ای دیگر با سوال‌های مهمی از خود روبرو شوید:

واقعا اگر فرزندم را خوب تربیت کنم قرار است از محتواهای خشن و یا جنسی که رایج شده‌اند استفاده نکند؟ یا چیزی را مخفی نکند؟

والد خوب بودن با آدم خوب بودن متفاوت است؟

خودم تا کجا خشنم؟

حرف مردم واقعا مهم نیست؟

واقعا فقط خدا قضاوت می‌کند؟

عدالت واقعی چیست؟

ابرازات آنلاین ما بی‌اهمیت است؟

چرا در خلقت همه ما کمی خشونت هست؟

و …

فائزه نادری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *